منیه المرید فی آداب المفید و المستفید از آثار اخلاقی و تربیتی و آموزشی است.
این اثر توسط شهید ثانی در میانه سده دهم هجری و به سال 954ق نوشته شده است.
این کتاب بیانگر روابط بین معلم و شاگرد و در بیان فضیلت دانشورزی است. این کتاب به زبان عربی بوده و بارها در عراق، ایران، هند و لبنان چاپ شده است.
عنوان ترجمه کتاب، آداب تعلیم و تعلم در اسلام: ترجمه گزارشگونه کتاب منیه المرید فی آداب المفید و الستفید از شهید ثانی است. مترجم سیدمحمدباقر حجتی است و توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی به چاپ سیام رسیده است.
متن اصلی عربی کتاب، توسط سید محمدرضا طباطبایی به عربی تلخیص شده است. عنوان کتاب المراد فی منیه المرید میباشد و کتاب درسی پایههای دوم و سوم حوزههای علمیه کشور است.
تلخیص فوق توسط حمیدرضا شریعتمداری ترجمه شده است. عنوان کتاب آیین دانشوری ترجمه کتاب المراد فی منیه المرید و ناشر موسسه دارالعلم میباشد.
درس اول:آداب مشترک استاد وشاگرد(خلاصه ای از کتاب منیه المرید)
۱- تلاش و کوشش همیشگی در درس خواندن (مطالعه ، قرائت ، تعلیق ، مباحثه ، مذاکره ، فکر ،حفظ و... )
2- استاد و شاگرد نباید از روی لج بازی و تحقیر از همدیگر سوال کنند .
3- در فراگیری علم از کسی که از لحاظ نفس یا شهرت و یا درس و یا منصب یا علم از او پایین تر باشد نسبت به او تکبر نورزد.
4- در صورتی که استاد یا شاگرد متوجه اشکال خود شود نباید بر اشتباه خود اصرار کند.
5- استاد و شاگرد قبل از جلسه درس و قبل از ابراز هر نوع مطلب باید پیش مطالعه داشته باشد.
۶-حضور در کلاس درس باید با طهارت از حدث و خبث و نظافت کامل باشد.
*** *** ***