حدیث دوم

امام حسین علیه السلام فرمود:

«به خدا سوگند بلا و تنگدستی و کشتار و شهادت به کسی که ما را دوست دارد، آنچنان با شتاب می رسدکه از ضربه چهارپای سرکش و از فروافتادن سیل در دره ها، شتابنده تر است.»

عاشق از بلا نمی گریزد که نعمت بلاء، نقطه ضعف ها را نشان می دهد، تعلق ها را می گسلد و دل شکسته و خالی از غرور را به محبوب می سپارد.

هر اندازه محبت عمیق تر و ریشه دارتر باشد، شتاب بلاء زیادتر و حجم و عظمت آن بیشتر خواهد بود که؛ «من صَحَّ ایمانَه وحُسن عَمله اشتدَ بَلائه» اصول کافی – ج2

محبت دست و دل را باز نگه می دارد، تو برای محبوبترین از محبوب هایت می گذری و بی منت می گذری و این دست افشانی نه تنها از مال و جان و آبرو و تمام هستی است.

تو با قربانی شدن نزدیک تر و مقرب تر می شوی، که قربانی یعنی نزدیک شده و راه یافته.

پس شتاب بلاء و تنگدستی و شهادت، برای دل های عاشق، طبیعی است تا خلوص و تلاش و استقامت را نشان بدهد.

پس عاشق و محب اهل بیت می تواند با پشتوانه محبت، این ضربه های شتابنده دشمن و این سیلا تند کرامت حق را به استقبال برود و یا دست کم آماده باشد و بدون شکوا و فریاد، این جام های سرشار را بنوشد.