حوزه علمیه خواهران الغدیر

دنیا برای وسعت بال تو تنگ بود

هر چند آرزوی پریدن قشنگ بود

گفتی که آسمان و زمین سخت کوچک است

ای کاش آسمان بهشتم به چنگ بود

من پای درس عشق تو بی تاب می شدم

آن وقتها که مشق شبت با فشنگ بود

آن کیمیا که جسم تو را گنج خاک کرد

اکسیر آسمانی ایام جنگ بود