امام رضا علیه السلام این روز را چنین معرفی می فرمایند:
«... روزی است که در آن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم علی علیه السلام را به نوان جانشین خود معرفی و فضیلت های او را بیان نمود؛ و خداوند بدین وسیله، دین خود را کامل کرد. علی علیه السلام به منظور شکر گزاری، این روز را روزه گرفته است.
این روز، روز کمال، روز ناراحتی شیطان و روزی است که اعمال شیعه و دوستداران آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم پذیرفته شده و خداوند عمل مخالفین آنان را باطل و نابود می گرداند و این همان است که خداوند در آن آیه می فرماید: «..فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُوراً؛ .. و آن ]اعمال[ را [ چون ] گَردى پراكنده مىسازيم .» - ﴿الفرقان، 23﴾
روزی است که جبرئیل دستور می دهد: کرسی کرامت خدا را رو به روی بیت المعمور قرار دهید. آن گاه بالای آن رفته و فرشتگان تمامی آسمان ها گرد او جمع شده، محمد صلی الله علیه و آله وسلم را می ستایند و برای شیعیان و دوستداران و ائمه – درود خدا بر آنان باد – به مدت سه روز، هیچیک از خطاهای دوستداران اهل بیت و شیعیان آنان را ننویسند.
.. روزی است که هر کس در آن روز، خدا را پرستش نموده و خانواده، خود و برادرانش را در وسعت قرار دهد، خداوند مال او را افزایش داده و او را از آتش رها می کند...
روز تبسم نمودن در چهره مومنان است و کسی که در روز غدیر به چهره برادر خود تبسم نماید، خداوند در روز قیامت با چهره رحمت به او نگریسته، هزار حاجت او را برآورده نموده و کاخی از مرواریدهای بزرگ و درخشان و سفید در بهشت برای او ساخته و چهره او را زیبا می نماید.
این روز، روز آراستن است..؛
و کسی که مومنی را دیدار کند خداوند هفتاد نور وارد قبر او نموده، قبر او را وسعت داده و هر روز هفتاد هزار فرشته از قبر او دیدن کرده و به او مژده بهشت می دهند..»
المراقبات – ص488 – میرزا جواد ملکی تبریزی – ترجمه ابراهیم محدث – نشر اخلاق چاپ سوم – 1377