مرحوم آیت االه میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب شریف المراقبات می فرماید: «برادرم.. خدای را به خاطر عظمت روز غدیر و این فضیلت بزرگ، سپاسگزار باشد. ولایت امامت را بر خود واجب شمرده و با تمام تمام در شناخت او بکوش؛ که شناخت امام سرچشمه تمام خیرات است؛ زیرا فضیلت و خیر در صورتی دوستداشتنی می شود که شناخته شود؛ و طبیعی است که بعد از شناخت، برای تحصیل آن تلاش می کندو ولایت نیز چنین است و برای به دست آوردن آن باید قبلا آن را شناخت. و آن گاه که ولایت او را به دست آوردی، به طور طبیعی لوازم ولایت را انجام می دهی و پس از انجام لوازم ولایت، از کارهای او پیروی نموده و اخلاق خود را شبیه به او ساخته به دنبال هدایت های او رفته و برای به دست آوردن رضایت او تلاش می کنیم. در پی آن، او نیز تو را به دوستی خود برگزیده و تو را به خود نزدیک می سازد و آن گاه به مقام بالایی رسیده و در همسایگی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قرار می گیری؛ زیرا خداوند به علی علیه السلام وعده داده است که شیعیانش همسایه و گرداگرد او بوده و بر منبرهایی از نور جای داشته باشند و ما باید برای رسیدن به این امر تلاش کنیم.»
المراقبات – ص 495 میرزا جواد ملکی تبریزی – ترجمه ابراهیم محدث – نشر اخلاق چاپ سوم – 1377