قُلْ يَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى کَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَ بَيْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لاَ نُشْرِکَ بِهِ شَيْئاً وَ لاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ.﴿آل عمران، 64﴾
بگو : « اى اهل كتاب ، بياييد بر سر سخنى كه ميان ما و شما يكسان است بايستيم كه : جز خدا را نپرستيم و چيزى را شريك او نگردانيم ، و بعضى از ما بعضى ديگر را به جاى خدا به خدايى نگيرد . » پس اگر [ از اين پيشنهاد ] اعراض كردند ، بگوييد : « شاهد باشيد كه ما مسلمانيم [ نه شما ] . »
در این آیه و سایر آیات مشابه بحث در رابطه با دعوت در برابر گروه هایی است که اهل ادیان آسمانی می باشند؛ همچون مسیحیت، یهودیت و آنان که قرآن «اهل کتاب» خطابشان کرده است.
حال به بررس شیوه دعوت در برابر آنان می پردازیم. با نظری به این آیات در می یابیم که باید بر نقاط مشترک و مواضع همانند تکیه نمود و آنها را بدانچه موجب نزدیکیشان به دین می شود فراخواند و آنها را به توحید خالصانه که وجه مشترک بین تمامی ادیان و رسالت های الهی می باشد دعوت کرد.
اگر این ندای حق را پاسخ گویند به اسلام صوری نزدیک گشته اند و خداست که به تنهایی به درون آنان آگاه است.
روشن است که این شیوه پیوند را بر اساس پایه ایمانی هر دو گروه محکم می سازد و دلها را بر مبانی اساسی که طرفین می پذیرند، یکرنگی می بخشد و آنها را متوجه می سازد که از یکدیگر غریب و بیگانه نیستند و فاصله ای ندارند؛ بدین وسیله آنها را به هم نزدیک می سازد و وجه اشتراک عقیدتی آنان را پیوند می دهد.
- شیوه های دعوت و تبلیغ از دیدگاه قرآن؛ نویسنده: محمد حسین فضل الله، مترجم: مرتضی دهقان طرزجانی – انتشارات یاسر چاپ اول 1359