حوزه علمیه خواهران الغدیر

والدین؛ الگوی رفتار

جوانان در سنین و موقعیتی اند که در رفتارشان دنبال "الگوی بیرونی" اند چه پدرومادر باشد چه معلم مربی چه برادر و خواهر بزرگتر؛ چه چهرهای محبوب و قهرمانان مطرح در جامعه. اگر بزرگترها از این الگو یی غفلت کنند، چه بسا تأثیر مخرب و منفی بر فرزندان خود بگذارند.

آموزش عملی

"احترام به بزرگترها" و مراعات ادب و احترام و حرف شنوی از پیشکسوتان وقتی از سوی والدین به وقوع پیوندد،فرزندانشان هم از آنان یاد می گیرند.  هر چند ممکن است نحوه ی رفتارآنان برای نوجوانان و جوانان چندان جاذبه ای نداشته باشداما اگر بناست که این خصلت و رفتار، در جایی نمود پیدا کند و جوانان با رفتارهای به خصوصی که "تجسم فضیلت" است ،که با چشم خود می ببیند آنچه در تعلیمات می شنوند.

امام علی" سلام الله علیه" به والدین در زمینه ی نحوه ی برخورد خوب و احترام آمیز با بزرگترهاو تأثیر آن بر نوجوانان و فرزندان اینگونه توصیه می کنند "وَ قِروا کبارَکم، یوَقِرکم صِغارکِم" (به بزرگان خودتان احترام کنید تا کوچکترهای شما هم به شما احترام کنند)

اگر پدر و مادر به نماز اول وقت، سرزدن به فامیل، رسیدگی  به بستگان محروم مقید باشند فرزندان را هم با این فرهنگ بارمی آورند هم چنین بزرگترها در سخن گفتن،صدا زدن، درخواست کردن و...رعایت متانت و ادب کنند، ادب در گفتار ورتار را عملا به جوانان و فرزندان خود می آموزند.همه ی حرکات وسکنات و سکنات ما در شکل گیری شخصیت فرزندانمان موثر است.

خانواده ی الگو

باید به سراغ "خانواده ی الگو" رفت و در پی "معیار" بود.

برای ما پیروان "قرآن و عترت"، الگوهای مکتبی فراوان است.

"تمسک به اهل بیت" که در روایات بسیاری آمده است، هم در جنبه ی سیاسی و اجتماعی و ولایت است، هم در زمینه ی مسائل اخلاقی، رفتاری و الگو گیری است.

پیامبر خدا "صلوات الله علیه وآله" رستگاری را در سایه تمسک به عترت می دانند و می فرمایند: "یا علی، شما حجت خدا برمردمانید؛ هر کس به شما تمسک جوید هدایت شده و هرکس شما را رها کند، گمراه شود."

عترت خانواده ای الگوست که در علم و ایمان، تربیت، ایثار، نوع دوستی، عبادت، معاشرت شایسته، انفاق خالصانه، مهرورزی به انسان ها،  ادب و نیز احترام برای همه ی ما سرمشق است.

سزاوار است در هنرنمایی معنوی خدای بزرگ در تابلوی رفتار عترت بنگریم و از آنان الگو بگیریم.

فرزندانی تربیت کنیم :  الهی، ارزشی و ایثاری و الگویی ارائه دهیم نه با گفتار و نوشتار بلکه با عمل و رفتار.

(عمل) تنها زبانی است که نیاز به مترجم ندارد و همه آن را می فهمند و پیام آن را در می یابند.

الگوهای زنده

1.  ذکر نمونه هایی از سیره ی اخلاقی و ویژگیهای  برخورد او موثر است.

یاران و نزدیکان امام امت نقل می کنند که حضرت  امام در سال های متمادی که در نجف بودند هر شب به زیارت امیرالمومنین مشرف می شدند و "زیارت جامعه " می خواندند و این زیارت پیوسته به نحوی عرض ادب و تجدید عهد و پیمان با مولا بود و حتی در دوران بحرانی عراق و آشفتگی  اوضاع هم این زیارت را ترک نمی کردند.

2. علامه طباطبایی را همه می شناسیم:مفسر بزرگ قرآن، فیلسوف برجسته و چهره ای اخلاقی و علمی  و عرفانی. در حالات علامه نوشته اند که وقتی روزه بود هنگام  افطار تشرف به حرم حضرت معصومه "سلام الله علیها " بود و در واقع روزه ی خویش را با بوسه بر ضریح مقدس افطار می کرد. این حرکت الهام بخش عشق ورزی به ساحت اهل بیت است.

3. علامه امینی "رحمة الله علیه" مولف کتاب جهانی (الغدیر)  که از دلباختگان و شیفتگان حضرت امیر بود ، هنگام زیارت حرم حضرت امیر حالت خاصی داشت ، شور وحال و گریه و التهاب و نجوای عاشقانه و چشم های پر از اشک او همه زوار را مجذوب می ساخت.  

ذکر چنین نمونه هایی از خضوع در برابر عترت پاک پیامبر در دلهای مستعد اثر میگذارد مهم آنست  که با ذکر این گونه سیره های رفتاری از بزرگان دین و چهره های سرشناس و بتوانیم بذر محبت اهل بیت را در دل فرزندان خویش بکاریم و بارور سازیم و از این محبت در مسیر حفظ تعادل وسلامت فکری و روحی آنان بهره بگیریم.  

- پایان بخش دوم

منبع: کتاب «تربیت دینی فرزندان» - انتشارات آستان قدس رضوی