حضرت علی (علیهالسلام) در فرمایش گهربارشان میفرمایند: مَن ساءَ خُلُقُهُ قَلاهُ مُصاحِبُهُ و رَفیقُهُ؛ هر کس بدخلق باشد، همنشینها و رفیقانش، دشمنِ او میشوند.
بدخلقی، اولین آفتِ خطرناک، برای ادامهی هر پیوندی است، بطوری که عاشقترین دوستانِ انسان را به نفرت میرساند.
همچنین در فرمایش دیگری فرمودند: مَنْ ساءَ خُلْقُهُ أعْوَزَهُ الصَّدیقُ ، والرَّفیقُ؛ هر کس بدخو باشد، دوست و رفیقِاو، نایاب میشوند.
تندخوییها و بداخلاقیها، باعث میشود و حتی نزدیکترین افراد زندگی انسان، حوصلهی او را نداشته، و از دور و برش پراکنده میشوند.
بنابراین چنین انسان هایی که نفسشان برای دیگران شیرین و جذاب نیست، و دیگران براحتی از روی آن ها عبور میکنند، حتماً در نفس خود، حجم عظیمی از آتش را ذخیره کردهاند که فرصتِ زیستن در بهشت را از انان سلب خواهد کرد.