حقیقت انتظار، آن است که انسان منتظر و چشم به راه، خود و محیطش را برای آمدن منتظر و منجی موعود آماده می کند. این آمادگی، بسته به فرد مورد انتظار، معنا و ارزش می یابد؛ برای مثال کسی که منتظر زائر بیت الله است و مسافر او از سفر مکه می آید، طبعا معنای انتظار برای او این است که خانه را مرتب کند و وسایل پذیرایی را فراهم سازد و...
منتظر امام زمان عجل الله فرجه الشریف نیز به کسی گفته می شود که خود را برای آمدن چنین بزرگ مردی اماده کند. طبیعی است که باید خود را در گروه بندگاه صالح قرار دهد، دین را در زندگی خود جاری سازد و دیگران و محیط را برای آمدنش مهیا کند؛ از این رو انتظار فرج، بنابر فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم افضل اعمال است و هر کس تلاش درونی او برای عبادت و عبودیت و کوشش بیرونی او برای زمینه سازی و جهت دهی مردم و محیط بیشتر باشد، موفق تر است.
انتظار فرج، به معنای امید به آینده ای روشن و تحقق ارزش ها و خوبی ها است. چنین نگاهی، به انسان، شور و نشاط و حرکت می دهد؛ به گونه ای که هم در پی اصلاح خود اقدام می کند و هم محیط را تحت تاثیر قرار می دهد.
منتظر ساکت و ساکن نمی ماند، بلکه کارها و تلاش خود را در جهت زمینه سازی برای تحقق ظهور انجام می دهد.چنین فردی، در جامعه، نه تنها خود را از انحرافات اعتقادی و عملی به دور نگه می دارد، بلکه سعی در ساختن و اصلاح کردن جامعه نیز دارد؛ بنابراین، انتظار، نه تنها یک عمل فردیکه یک کار جمعی و تشکیلاتی است که به طور مداوم، جامعه و افراد را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند ضامن سلامت فکری و عملی فرد و جامعه باشد.
همچنین انتظار، سبب استقامت و پایداری مسلمانان در برابر فشارها و سختی ها می شود و از یاس و نا امیدی آنان، جلوگیری می کند و به این شکل، راه را برای غلبه و پیروزی آنان هموار می کند.
با این وصف، انتظار، ظرفیت و توانایی فراوانی برای تحقق جامعه آرمانی و اسلامی موعود، ایجاد می کند که در سایه اعمال فردی و جمعی، کمتر به چشم می خورد؛ به همین سبب، با فضیلت ترین عمل ها شمرده شده است.
منبع: آفتاب مهر، یکصد پرسش و پاسخ مهدوی؛ تهران بنیادفرهنگی مهدی موعود، مولف: جمعی از محققین مرکز تخصصی مهدویت چاپ اول، پاییز 87